Tag archieven: Washed Out

Jaarlijst 2010: #2

Het zou simpelweg oneerlijk zijn om deze ep van Washed Out buiten mijn top 10 te laten: Washed Out is namelijk veruit mijn meest geluisterde artiest van dit jaar. Dat is misschien mede te danken aan het feit dat het origineel dateert van 2009, en dus al vroeg in het jaar zijn rondjes draaide. Omdat een wereldwijde release op cd pas in 2010 het daglicht zag, komt Life Of Leisure alsnog in aanmerking voor een notering. Tot zover de onnodige excuses. Deze ep markeert misschien wel de geboorte (of dan in ieder geval doorbraak) van het chillwave genre. De nieuwigheid is er wel weer af, maar nog steeds betekent Life Of Leisure voor mij een heerlijk relaxte luisterervaring die beelden van een tropische vakantie oproept. Dat krijgt de strengste winter niet weg. De combinatie van synthpop, vertraagde beats, psychedelica en zweverige zang blijkt een houdbaarheidsdatum te hebben die wat verder in de toekomst ligt.

#02. Washed Out – Life Of Leisure
#03. Richard Youngs – Beyond The Valley Of Ultrahits
#04. Flying Lotus – Cosmogramma
#05. Crystal Castles – Crystal Castles (II)
#06. Julian Lynch – Mare
#07. Zola Jesus – Stridulum II
#08. Beach House – Teen Dream
#09. Peter Broderick – How They Are
#10. Deerhunter – Halcyon Digest

Door midden

Wanneer het jaar 2010 de helft is gepasseerd, hebben er diverse wijzigingen plaatsgevonden in mijn leven. Een nieuw adres, andere baas en er staat opeens een drie in het eerste cijfer van mijn leeftijd. De onaangekondigde break in het bloggen was dan ook broodnodig, en krijgt misschien zelfs een evenzo noodgedwongen vervolg. Gelukkig gaat de stroom van releases onverschrokken door. Tijd voor een overzicht van mijn tien meest gedraaide, en hoogst gewaardeerde platen van 2010. Tot nu toe dan, hè.

Ariel Pink’s Haunted Graffiti – Before Today
Laatst vroeg iemand mij wat ik het beste album van dit moment vond. Before Today van Ariel Pink’s Haunted Graffiti luidde mijn antwoord zonder twijfel. Toen ik vervolgens de vraag kreeg wat voor soort muziek dit was, reageerde ik met “bewust slechte eightiespop”. Ja, het floepte er zomaar uit. Maar als je er over nadenkt, is die omschrijving zo ongelukkig nog niet. Welke band kan schaamteloos kneuterige keyboarddeuntjes, lauwe refreinen, oerwoudgeluiden en afgekloven hardrock afwisselen en samensmelten tot een geniaal album? U weet het antwoord vast al.

Beach House – Teen Dream
Teen Dream was vorig jaar al een favoriet voor de jaarlijst 2010 (lees hier). Dat is nog niet veranderd. De toegankelijkheid van dit Beach House album zorgt ervoor dat er plezier aan beleefd wordt in wat voor omstandigheden dan ook. Maar natuurlijk bij voorkeur op de veranda van een strandhuisje.

Joanna Newsom – Have One On Me
Mijn hoge verwachtingen kwamen in de eerste instantie uit. De pracht van de harp en piano in combinatie met de eigenzinnige kinderstem van de Nevada folkie Newsom is op perfecte wijze vereeuwigd op drie schijfjes. Toch grijp ik niet zo vaak naar de box in de kast. Zou dat misschien komen omdat de meer dan twee uur durende opera een overdosis luistergenot oplevert? Feit blijft, dat wanneer Have One On Me voorbij komt, er voortdurend kippenvel aan te pas komt.

Flying Lotus – Cosmogramma
Produceren als een vorm van kunst. Amerikaan Steve Ellison gaat verder dan hiphop, dubstep en elektronica. Cosmogramma is een meesterwerk waarin diverse stijlen op ingenieuze wijze in elkaar zijn verweven, begeleid door aanstekelijke beats en goed gevonden samples. Een inspiratiebron voor de elektronische muziek van de toekomst.

Julian Lynch – Mare
De “New Wave of American Psychedelica” heeft zich definitief in mijn muziekcollectie gevestigd. Onderdeel daarvan, en misschien ook wel uitschieter, is Julian Lynch met zijn album Mare. Niet altijd akoestische folk wordt hier weinig zachtzinnig uitgesponnen tot spacy collages van bevreemdende pop die je gedachten ongetwijfeld in een andere, kleurrijke wereld doen belanden.

Four Tet – There Is Love In You
Groenland. Min vijftig graden. Wat geef je een Eskimo voor z’n verjaardag? Geen warme deken, maar There Is Love In You van Four Tet. Want wat Kieran Hebden op dit album heeft gepresteerd (behalve zijn eigen creativiteit teruggevonden te hebben) is een dancealbum neerzetten dat warmer is dan een  vierseizoenendekbed. Heerlijke zwoele klanken en subtiel clubvriendelijke beats zonder dat er ook maar een moment een vleugje mainstream valt te bespeuren. Het is te hopen dat dit album net als bij Flying Lotus een inspiratiebron gaat vormen voor velen.

Washed Out – Life of Leisure EP
De soundtrack voor de zomer sleepte mij ook door de koude winter en barre lente. De ultiem relaxende chillwave doet mijn gedachten automatisch afdwalen naar een hangmat op de Malediven. Nu de zes tracks op de steevast uitverkochte vinyl uitgave ook op cd en in Europa worden uitgebracht, is de kans groot dat Washed Out een blijvertje wordt in mijn geluidsdragers. Over dit eenmansproject van Ernest Greene typte ik al eerder een stukje, en wel hier.

Zola Jesus – Stridulum EP
Schitteren EP’s vanwege het compacte aantal nummers of bevatten ze er te weinig? Op deze vraag kunnen we eind augustus eindelijk antwoord geven, want de magistrale Stridulum EP van Zola Jesus (recensie alhier) krijgt dan een heruitgave met meer nummers, zodat er van een volwaardig album gesproken mag worden. De mislukte operazangeres Nika Roza Danilova weet met haar elektronische gothicmuziek een origineel geluid neer te zetten, met raakvlakken van neo-klassiek en industrial. Stridulum II is daarom ook al geslaagd te noemen.

Kurt Vile – Square Shells EP
Moet ik het nog een keer uitleggen? Ik grijp gewoon iedere kans om Kurt Vile de hemel in te prijzen, ook al paradeert hij als de nieuwe blueskoning met gerecyclede riffs en een ongezond lo-fi sound. Square Shells is wederom een voorbeeld van zijn nonchalante houding, die andermaal een grote achteroverleunende trip bewerkstelligt. Er is geen man die psychedelisch getokkel zo voortreffelijk weet uit te dragen. “Too cool to die”, inderdaad.

Trentemøller – Into The Great White Yonder
Een danceproducer die iets als wat voor shoegaze moet doorgaan gaat integreren in zijn muziek. Wat moet ik daarvan denken? Het is misschien ook nog te vroeg voor conclusies, omdat Into The Great White Yonder nog maar net uit is. De luisterbeurten die ik deze plaat tot nu gegund heb, vertellen mij echter dat dit een meeslepend, duister en intrigerend album is geworden. Wars van conventies en doodleuk van gebaande paden afwijkend. Een goed cijfer vooralsnog voor de Deen.

Kwartaalcijfers

Kwaliteit is belangrijker dan kwantiteit. Iedere welopgevoede Nederlander die pretendeert smaak te hebben weet wel wat hij moet zeggen. Dat de twee woorden wel degelijk zijn te combineren is afgelopen drie maanden wel gebleken. Er zijn dermate veel goede releases uitgekomen, dat ik het bijna niet aangeluisterd kreeg.

Gelukkig startte het muziekjaar 2010 al in 2009. Teen Dream van Beach House lekte voortijdig, maar de droompop van het duo staat eind maart nog steeds als een huis en mag zich favoriet noemen voor menig jaarlijstje. Ook Odd Blood van Yeasayer was één van de eerste albums van dit jaar die op het internet was te vinden. Deze plaat bewijst nog maar eens een keer dat je als muzikant de inspiratie moet zoeken in Brooklyn. De explosieve en kleurrijke psychedelische pop van deze band stijgt op dit album boven het debuut uit.

Bij The Courage Of Others van Midlake waren de verwachtingen ook hooggespannen. Voor een album dat vier jaar in de maak is geweest valt de indiefolk nu toch een beetje tegen. Maar voorganger The Trials Of Van Occupanther was dan ook schier briljant. Er zijn meer bands die het niveau van de vorige plaat niet wisten te evenaren. De poprock van Spoon’s Transference en de vrolijke indierock van Shout Out Louds vallen hier onder. Het zijn desondanks zeer vermakelijke albums, anders zou ik deze hier niet noemen.

Aanraders in het weidse “indie” genre zijn onder andere Shearwater (The Golden Archipelago), Efterklang (Magic Chairs), Frightened Rabbit (The Winter Of Mixed Drinks) en Broken Bells, een opmerkelijke samenwerking tussen Dangermouse en de zanger van The Shins. Bijzonder is ook het debuutalbum van de Zweedse zusjes First Aid Kit (waarvan één zestien jaar jong). Mooie liefdevolle en vooral talentvolle folkmuziek die net wat meer weet te raken dan de gemiddelde plaat met diezelfde soort muziek. Van First Aid Kit is het gemakkelijk overstappen naar The Living Sisters. Het zijn stiekem geen zusjes, doch Inara George (The Bird And The Bee), Becky Stark (Lavender Diamond) en Eleni Mandell passen bij elkaar zoals geen ander vrouwenfolktrio dat doet.

Joanna Newsom is niet alleen de mooiste dame van de folk qua uiterlijk, haar driedubbelalbum Have One On Me overtreft werkelijk alle verwachtingen. Met een harp, piano en haar stem weet ze tomeloze creativiteit om te toveren in absolute schoonheid. Het lijkt mij sterk dat een ander album dit meesterwerk gaat overtreffen in 2010, of in wat voor jaar dan ook. Owen Pallett, bekend van Arcade Fire, is ook zo’n speler op de markt die met klassieke instrumentatie een ongelooflijk mooi album weet neer te zetten. Meer prijzenswaardige solowerken – al dan niet met begeleiding – komen van Basia Bulat (folk/singer-songwriter), Blaudzun (Nederlands trots op singer-songwriter gebied), Burzum (come-back old-skool black metal), Zola Jesus (gothic-electro-ambient) en Johnny Cash (wie kent ‘m niet).

In de elektronische muziek (in de breedste zin van het woord) waren de werken van Four Tet en Pantha Du Prince uitschieters afgelopen drie maanden. Met minimale beats en allerlei organische belletjes en ambientklanken weten beiden de luisteraar constant te amuseren. Bij Oversteps van oudgedienden Autechre is de aandacht wat moeilijker vast te houden. Dat neemt niet weg dat dit hoofdstuk in de discografie een enorm intrigerende en uitdagende luisterervaring met zich mee brengt. De electropop van Lindstrøm, met in de hoofdrol de zwoele, geile stem van Christabelle, is beter verteerbaar. Bedwelmende en stroperige melodieën brengen je in een heerlijke roes. Volgens last.fm heb ik in het eerste kwartaal qua elektronische muziek het meest geluisterd naar Ceephax Acid Crew. Dat zegt meer over welke muziek er niet via de cd-speler wordt gedraaid: nostalgische acidhouse met een stuiterend modern randje. Ik ga het meteen weer opzetten.

De koek is nog niet op. Voor het zwaardere gitaarwerk kunnen we bij The Dillinger Escape Plan met hun Option Paralysis terecht. Voor wie mathcore niet gek genoeg is kan ik gerust verwijzingen plaatsen naar de band Shining met Blackjazz. Wat dat betreft spreekt de titel boekdelen: donkere metal gemengd met evenzo duistere jazz. Ook veel gitaren, maar dan psychedelisch en sferisch uitgesponnen, vinden we terug bij de overdonderde Canadese band The Besnard Lakes met Are The Roaring Night. Jazz met wat minder gitaren kan overigens ook: luister maar eens naar het vierde album van het tienkoppige Jaga Jazzist, One Armed Bandit.

Last.fm zegt dat ik het afgelopen kwartaal op de pc het meest heb geluisterd naar Washed Out. Dat is een release uit 2009, dus noem ik nu dan maar – in hetzelfde chillwave genre – Toro Y Moi met zijn album Causers Of This. Ook erg rustgevend is de new-new-age muziek van Dolphins Into The Future: kosmisch en spiritueel. Diezelfde eigenschappen, en eigenlijk alle eigenschappen die je maar kunt verzinnen, zijn van toepassing op het exotische knip-en-plak album van Gonjasufi. Eén grote jamsessie lijkt het wel, waarin alle soorten muziekgenres voorbij komen.

De vooruitzichten voor het tweede kwartaal zijn ook weer gunstig. Jónsi (Sigur Rós) staat op het punt zijn debuut te lanceren; ondertussen zetten we de single van Ariel Pink’s Haunted Graffiti op repeat, in afwachting van een compleet album. We krijgen verder nieuw werk voorgeschoteld van Caribou, Flying Lotus, Delorean, Band of Horses, The Tallest Man On Earth, Sleepy Sun, Blitzen Trapper en ongetwijfeld veel meer. Niks mis met kwaliteit plus kwantiteit dus.