Tag archieven: Sub Pop

Memoryhouse – The Years

Over een maandje zal Sub Pop Records The Years van Memoryhouse uitbrengen op cd en 12” vinyl. Niets bijzonders, ware het niet dat diezelfde ep al meer dan twee jaar geleden gratis op het internet verscheen. Het is daarom een prachtvoorbeeld van hoe een artiest door het internet verspreid is geraakt en vervolgens dermate veel lof mag ontvangen dat een label er heil in ziet om nummers die iedereen op zijn pc heeft staan alsnog in een tastbare editie uit te brengen.

Memoryhouse verdient het. Evan Abeele (muziek) en Denise Nouvion (zang) vormen dit duo uit het zuiden van Ontario, dat met haar regelmatig met muziek aangevulde Tumblr veel sympathie weet op te wekken. Zo ook met de muziek: dromerige, zweverige pop met een iele, engelachtige zang, zwemmend in echo’s en lome keyboardklanken. The Years ademt nostalgie, maar laat ook een moderne kant zien, vergelijkbaar met bijvoorbeeld Teen Dream van Beach House.

The Years is voor de gelegenheid wel opgepoetst, opnieuw opgenomen en bevat bovendien twee nieuwe nummers: Modern, Normal en Quiet America. Deze “heruitgave” heeft dus wel degelijk een meerwaarde. Waar ik het echter niet mee eens ben, is dat dit ten koste is gegaan van het warme intermezzo The Waves. Gezien de toch al korte speelduur kan ik geen goede reden voor bedenken voor het weglaten hiervan. Misschien wordt deze bewaard voor het eerste volledige album, dat al voor mei was aangekondigd, maar zoals het zich er nu naar laat uitzien nog even moet “rijpen”.

De gratis digitale versie van The Years is inmiddels van de bandcamp pagina verdwenen, maar eerdergenoemde Modern, Normal en Quiet America zijn al wel te downloaden. Voor die laatste maakte Jamie Hardley recentelijk een rustgevende video met Denise Nouvion zelf in de hoofdrol.

Washed Out – Within And Without

Laten we in deze recensie de woorden “chillwave” en “zomer” eens achterwege laten. Die heb ik al te vaak gebruikt om de muziek van Washed Out te beschrijven. Ze zijn bovendien nogal voor de hand liggend, en misschien zelfs oneerbiedig tegenover het eerste echte debuutalbum van Ernest Greene. Het genoemde genre is namelijk allang ondergesneeuwd door ongetalenteerde wannabees en de muziek beperkt zich heus niet alleen tot zonnige perioden, getuige het kletsnatte lagedrukgebied dat afgelopen week over Nederland trok.

Washed Out – Amor Fati

Washed Out werkt met een simpele formule: warme synthesizers en orgeltjes, vertraagde discobeats en zwoele vocalen (allen © jaren tachtig). Door die drie elementen enkele keren tijdens een nummer te laten samenkomen ontstaat er meerdere malen een euforische climax, dat als een bloementjesdeken zachtjes op je neerdaalt. Simpel, doch effectief. Within And Without gaat op dat gebied voortvarend van start met de eerder op internet verschenen nummer Eyes Be Closed en Echoes (heerlijk ritme!). Ook Amor Fati behoort diezelfde buitencategorie.

Daarna zwakt het album wat af, wordt het een beetje soft en ligt de nadruk teveel op melancholie. Die belletjes in Far Away zijn leuk, maar verliest met strijkers de sterke punten van Washed Out uit het oog. Before onthoudt zich eveneens van het gewenste moment suprême. Even denk ik dat een volledig album Ernest Greene teveel is. Had hij zich niet beter op kleinere releases kunnen focussen? En bij een kleiner label kunnen tekenen, in plaats van bij het relatief grote Sub Pop? Naarmate het aantal luisterbeurten gestaag stijgt, slik ik deze kritiek weer in. Er is namelijk geen enkele plaat die mij telkens zo ontspannen achterover doet leunen.

Gelukkig is Within And Without geen herhaaloefening geworden. De meesterlijke ep die hierin aan voorafging, Life Of Leisure, was slechts gelimiteerd verkrijgbaar (de edities die je kunt vasthouden, althans) en even bekroop mij de vervelende gedachte alleen bekenden tegen te komen. Dat is alleen het geval bij het meeslepende You And I, dat eerder in het Adult Swim Singles Program 2010 verscheen. Caroline Polachek van Chairlift zingt hier mee. Het mag zich meteen één van de grootste hits van het album noemen. Het wordt nog gevolgd door het rustige en onopvallende titelnummer, en de relatief kale afsluiter A Dedication, waarin een droevige piano de hoofdrol speelt.

Ondanks wat mindere nummers heeft Within And Without het in zich om – net als Life Of Leisure vorig jaar – de meest gedraaide plaat van het jaar te worden in huize mrbungle. Waarvoor hulde.

Eyes Be Closed

Over de relevantie en het nog steeds “hip” zijn van chillwave kun je lang of kort discussiëren. Toro Y Moi, één van de grondleggers van het genre zei die roots al op het tweede album vaarwel en maakte een ordinaire discoplaat. Wat ervoor zorgde dat ik zijn derde album zeker links laat liggen. De andere grondlegger – Washed Out – maakte kort geleden bekend te hebben getekend bij het relatief grote Sub Pop label, en zijn eerste echte volledige album uit te brengen op 12 juli. Vrezen voor het ergste?

Gelukkig, de eerste track van Within And Without die op internet verschijnt, Eyes Be Closed, klinkt precies zoals ik wil dat Washed Out klinkt. Goedkope keyboards, dromerige zang, zoet als honing, een sterk gevoel voor muziek uit de jaren tachtig. Ondanks dat er met Ben Allen (onder andere Animal Collective, Deerhunter) een professionele producer is bijgehaald is het geluid nog net zo lekker lo-fi als op de cassette High Times en de ep Life Of Leisure. Die laatste eindigde vorig jaar nog op de tweede positie in mijn jaarlijst, dus dat beloofd wat.

Washed Out – Eyes Be Closed